آیا مسیحیان باید بدون در نظر داشتن رفتار یک شخص فقط او را دوست داشته باشند؟

اگر یک تروریست به دست دولتی کشته شود مسیحیان باید برای مرگ او ناراحت شوند؟ اگر خوشحالی کنند مرتکب رفتاری غیرکتاب مقدسی شده اند؟ آیا کتاب مقدس به ما دستور داده تروریستها را دوست داشته باشیم؟

اگر آن تروریست طرفدارانی نیز داشته باشد، آیا مسیحیان برای به دست آوردن دل طرفداران آن تروریست که دستش به خون بیگناهان بسیاری آلوده است باید تظاهر به عزادار بودن کنند؟

خط قرمز محبت کردن به همسایه و حمایت از یک تروریست کجاست؟

بعضی از مسیحیان تصور می کنند که معنی محبت این است که در همه حال همه کس را دوست داشته باشیم تا این حد که حتی به این نتیجه رسیده اند که ایمان مسیحی یعنی اینکه ما حتی نباید فکر کنیم و فقط مانند یک ربات باید همه چیز و همه کس را دوست داشته باشیم. آنها دیگر چیزی به نام شر و بدی را درک نمی کنند و معتقد هستند که یک مسیحی فقط دوست می دارد بدون اینکه تشخیص دهد کدام نیکی است و کدام بدی. استدلال آنها هم این است که قضاوت برای خداست و ما نمیتوانیم کسی را قضاوت کنیم که فرضاً او آدم درستی است یا اینکه یک جنایتکار خونریز! آنها فقط دوست میدارند و فقط دوست میدارند و برکت میطلبند، حتی اگر آن شخص در حال کشتن مسیحیان و دیگر افراد بیگناه باشد. چون معتقد هستند خدا از آنها این را خواسته است! این با کلام در تضاد کامل می باشد و خدا در کتاب مقدس هیچگاه از شر حمایت نکرده و به مسیحیان نیز حکم نکرده که تروریستها و آدمکشان قاتل را دوست داشته باشند. در این برنامه به این موضوع میپردازم.