الهیات کلیسای باپتیست (تعمیدی)
05/12/2023
تاریخچه کلیسای باپتیست (تعمیدی)
05/12/2023پرستش در کلیسای باپتیست (تعمیدی)
تعریف پرستش در کلیسای تعمیدی
الف. عبادت به عنوان ابراز محبت و تحسین برای خداوند.
ب. تأکید کلیسای تعمیدی بر رابطه شخصی بین افراد و خدا.
پ. محوریت کتاب‌مقدس در شکل دادن به اعمال پرستش تعمیدی .
دیدگاه‌های الاهیاتی درباره عبادت در کلیسای تعمیدی
الف. اعتقاد کلیسای تعمیدی به خودمختاری یا استقلال کلیسای محلی و تأثیر آن بر پرستش
ب. نقش روح‌القدس در پرستش تعمیدی و تأثیر آن بر بینش الاهیات کلیسا
پ. اهمیت مشارکت جماعت در پرستش در کلیسای تعمیدی
پرستش چیست؟
برای جواب به این سؤال بیایید به رویداد خروج در کتاب‌مقدس بازگردیم. وقتی خدا تصمیم گرفت قومش را از سرزمین مصر آزاد کند، به فرعون گفت: «قوم مرا رها کن تا در صحرا مرا عبادت کنند.» (خروج ۷: ۱۶؛ ۸: ۱؛ 9: 1) و این دقیقاً همان کاری بود که خداوند انجام داد. او آنها را نجات داد و به کوه سینا آورد تا او را بپرستند. اهداف خداوند در خروج ۲۹: ۴۴- ۴۶ توضیح داده شده است:
«بدین‌سان من خیمۀ ملاقات و مذبح را تخصیص می‌کنم و نیز هارون و پسرانش را تخصیص می‌کنم تا برای من کهانت کنند. آنگاه در میان بنی‌اسرائیل ساکن خواهم شد و خدای ایشان خواهم بود. و آنان خواهند دانست که من یهوه خدای ایشان هستم که ایشان را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا در میانشان ساکن شوم. من یهوه خدای ایشان هستم.»
این امر، مشکلی بزرگ است؛ خدا نمی‌تواند در میان قومش زندگی کند، زیرا گناهکار هستند؛ بنابراین خدا مجبور بود تا نظامی از قوانین و فعالیتهای مذهبی را برای محافظت از قوم خود در برابر قدوسیتش بنیان نهد. قربانیها، کاهنان و خیمه، همه ابزارهای پرستشی هستند که به خدا اجازه می‌دهد تا در حضور آنها (قومش) زندگی کند. اگر خداوند این سیستم را درست نمی‌کرد، قدوسیتش آنها را نابود می‌کند. نمی‌توان خدا را پرستش کرد، مگر اینکه رابطه بین او و گناهکاران ترمیم شود. به همین دلیل است که کتاب لاویان نوشته شده است. این نقشه خداست که قومش را در موقعیت مناسبی برای پرستش خود نگاه دارد. خداوند همچنین عیدها و جشنها را به‌عنوان یادآوری برای قوم قرار داد تا از خدا به دلیل وفاداری‌اش به آنها تشکر کنند. اما همه این فعالیتهای قربانی، مراسم و جشنها توسط کاهنان مدیریت و رهبری می‌شد. فقط تعداد محدودی از کاهنان انتخاب‌شده به حضور خدا دسترسی داشتند و فعالیتهای پرستشی در اطراف خیمه باقی ماند و این ترتیب در معبد نیز ادامه می‌یافت.
اما وقتی مسیح آمد، همه چیز تغییر کرد. مسیح کاهن اعظم کامل شد، او قربانی کامل بود، او معبد کامل و تصویر کامل از جشنها بود. مسیح با اطاعت از قوانین خدا عهد را نگه داشت. این بدان معناست که نظام قوانین و فعالیتهای مذهبی برای محافظت از قوم خدا در برابر قداستش دیگر ضروری نیست. به همین دلیل است که عیسا به زن سامری در یوحنا ۴: ۲۴-۲۱ گفت: عبادت دیگر مربوط به مکانی مناسب نیست، اما اکنون، ما خدا را در روح و حقیقت می‌پرستیم. مسیح شیوه پرستش خداوند را تغییر داد. این را در رومیان ۱۲: ۱ می‌بینید. پولس چنین می‌گوید:
«پس ای برادران، در پرتو رحمت‌های خدا، از شما استدعا می‌کنم که بدن‌های خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدۀ خدا تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است». می‌بینید، حالا من و شما حیوانات را قربانی نمی‌کنیم. با این حال، خودمان را تقدیم می‌کنیم. تمام زندگی مسیحی یک خدمت روحانی به خداست.
عبرانیان ۱۳:۱۵ می‌گوید: «پس بیایید به واسطه عیسی قربانیِ سپاس را پیوسته به خدا تقدیم کنیم. این قربانی، همان ثمرۀ لب‌هایی است که به نام او معترف‌اند.»
پرستش در عهد عتیق در زمان و مکان خاصی اتفاق می‌افتاد. در عهد جدید، دیگر به زمان، مکان یا سیستمی وابسته نیستیم. این عملی نیست که صرفا روزهای یکشنبه در کلیسا به انجام برسانیم؛ بلکه پرستش باید بخشی از کل زندگی‌مان باشد. هر روز و همیشه [باید] خداوند را پرستید. مسیحیان همچنان دعوت شده‌اند تا برای پرستش دور هم جمع شوند، اما این فعالیتها نشان دهنده موقعیت جدیدمان در مسیح است. خواندن و موعظه کتاب‌مقدس (اول تیموتائوس ۱۴:۴)؛ خواندن مزامیر، سرودها و سرودهای روحانی با هم (افسسیان ۵: ۱۸- ۱۹؛ کولسیان۱۶:۳)؛ دعاکردن (اول تیموتائوس۲: ۱-۲ و ۸ )؛ جشن گرفتن شام خداوند (متا ۲۸: ۱۹، اول قرنتیان۱۱: ۱۷-۳۴)؛ به جنبش درآوردن یکدیگر برای محبت و اعمال نیک (عبرانیان ۱۰: ۲۵-۲۴). همه این آیات درباره مسئولیت جدید ما در پرستش صحبت می‌کند؛ این که پرستش باید به چه شکلی باشد.
زمانی که مردم عهد عتیق دور هم جمع می‌شدند، باید به قوانین عهد توجه می‌کردند تا خداوند آنها و قربانی‌هایشان را بپذیرد. اما در عهد جدید ما می‌توانیم هر جا و هر زمان دور هم جمع شویم. چرا؟ زیرا مسیح تمام آنچه برای پرستش نیاز بود، به جای ما انجام داد.
عهد جدید به ما استانداردهایی برای پرستش نمی‌دهد، اما فعالیتهای مهمی وجود دارد که باید زمانی که برای پرستش دور هم جمع می‌شویم، در نظر بگیریم. به کلیساهای افسس و کولسی دستور داده شده که [سرود یا آواز] بخوانند (افسسیان ۵: ۱۸-۱۹، کولسیان ۱۶:۳) و کلیسای قرنتس نیز به عنوان پرستش‌کننده و سرود خواندن معرفی می‌شود (اول قرنتیان۲۶:۱۴)؛ بنابراین این نشان می‌دهد که تمام کلیساها قرار است سرود بخوانند. پولس به کلیساها می‌گوید کتاب‌مقدس را بخوانند و موعظه کنند (اول تیموتائوس۱۳:۴). اعتراف به صورت عمومی به ایمانمان. (اول تیموتائوس۱۲:۶) اعمال رسولان ۲: ۴۲ – ۴۷ واقعاً تصویری از کلیسای اولیه وقتی دور هم جمع می‌شدند، می‌دهد؛ بنابراین به نظر می‌رسد این یک الگوی سالم برای پرستش در کلیسای محلی است.
استانداردهای کلیسای تعمیدی برای پرستش چیست؟
پیشتر درباره دیدگاه کتاب‌مقدس در مورد پرستش صحبت کردیم. پرستش در تار و پود قوم خدا و کلیسا تنیده شده است. اما پرستش همان‌طور که گفته شد، چیزی بیش از سرود خواندن و نواختن می‌باشد. کلیسای تعمیدی سال‌ها با آن جنگیده است. آنچه بیشتر تعمیدی‌ها در نظر نمی‌گیرند، این است که بحث‌های نوع پرستش بخشی از تاریخ ما هستند. تعمیدی‌ها مدت‌هاست که بر سر سبک عبادت خود مبارزه کرده‌اند، جنگیده‌اند، و حتی دچار اختلاف شده و متاسفانه از یکدیگر جدا شده‌اند. در سده هفدهم، تعمیدی‌ها در انگلستان با آواز خواندن در حین عبادت مخالفت کردند و استدلال‌های پیچیده‌ای را علیه آنچه که «تمرین شهوت‌آمیز» می‌نامیدند، عنوان کردند. برخی از این ایرادات به آواز خواندن ممکن است از این واقعیت ناشی شده باشد که سر و صدای آواز خواندن باعث جلب توجه به جلسات تعمیدی می‌شد که توسط قانون انگلیس ممنوع بود. اما حتی پس از حذف قوانین سخت علیه تجمعات تعمیدی‌ها در انگلستان، برخی از گروه‌های تعمیدی همچنان از آواز خواندن گروهی خودداری می‌کردند. یکی از رهبران تعمیدی انگلیسی به نام «توماس گرانتام» شدیدا با خواندن سرودها در جلسات مخالفت نمود. گرانتام اذعان داشت که ممکن است خواندن مزامیر یا متون کتاب‌مقدس در حین عبادت قابل قبول باشد، اما او سرودها را نوآوری‌های انسانی می‌دانست و از تعمیدی‌ها خواست که از این نوآوری‌های مشکوک در عبادت استفاده نکنند.
گرانتام همچنین با استفاده از صداهای مختلط در عبادت مخالف بود. زیرا اعتقاد داشت اجرای آواز دسته‌جمعی در کلیسا بر اساس کتاب‌مقدس نیست و بنابراین نباید انجام شود. مشکل این بود که ممکن بود غیرمسیحیان در جماعت وجود داشته باشند، بنابراین موسیقی توسط غیرمسیحیان که آهنگ‌های مسیحی می‌خواندند، آلوده می‌شد. علاوه بر این، گرانتام به این نتیجه رسید که اگر جماعتی مزامیر یا متون کتاب‌مقدس را می‌خوانند، باید به صورت تک‌خوانی خوانده شود و البته آلات موسیقی نیز فقط باید توسط مردان اجرا شود؛ زیرا قرار بر این بود که زنان در عبادت سکوت کنند. او همچنین استفاده از هرگونه آلات موسیقی برای همراهی آواز را رد کرد. این پیش‌زمینه‌ای است که کلیسای تعمیدی از آن برخاسته است و چنانچه می‌دانید، کلیساهای تعمیدی بر اساس کلیساهای مستقل محلی می‌باشند. حال می‌توان دید که کلیسا از چالش‌های بسیاری عبور کرده و خیلی اوقات باورهای خود را بازیابی نموده است.
کلیسای تعمیدی گسترش یافته است و افراد بسیاری به مسیح ایمان آورده، به کلیسا افزوده شده‌اند و با ورود ایمانداران سیاه‌پوست، خداوند رنگ و بوی تازه‌ای به کلیسای تعمیدی بخشید؛ به گونه‌ای که سرودهای متفاوتی با احساسات بسیار به کلیسا اضافه شد. سرودهای پرستشی در طول تاریخ نشانگر احتیاجات و قلب شکسته و یا شکرگزار قوم خدا برای منجی خود می‌باشد. «کاتن» گفته است چنین سرودهایی به ویژه برای آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار واقعی است و یادآور مبارزاتی است که در گذرگاه سختی که با آن متولد شدند، در طول آزار برده‌داری تحمل کردند و حتی در دوران بیماری‌های خاص آنها به طور مداوم و پیروزمندانه ادامه یافت. امروزه در کلیسای جفا دیده ایران که در گذشته بیشتر از سرودهای پرستشی غربی با ترجمه فارسی استفاده می‌شد، سرودهایی با آواهای آسمانی مخصوص قوم جفا دیده فارسی‌زبان سروده شده است و این جای تقدیر دارد که کلیساهای تعمیدی به صورت مستقل می‌باشند و هر کلیسا بنا به نیازهای اجتماعی خود به نوعی پدر آسمانی خود را می‌ستاید.
پرستش، یکی از جنبه‌‌‌‌های اصلی است و به عنوان وسیله‌ای برای ارتباط با خدا و ابراز محبت به او می‌باشد. در متن کلیسای تعمیدی، پرستش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که منعکس‌کننده عقاید اصلی و دیدگاه‌های الاهیاتی این فرقه مسیحی است. این بیان عشق و تحسین برای خداوند است که بر روابط شخصی افراد با خالق خود تأکید دارد. دیدگاه الاهیاتی کلیسای تعمیدی در مورد عبادت، با استقلال کلیسای محلی، نقش روح‌القدس و اهمیت مشارکت جماعت شکل گرفته است. عناصری مانند دعا، موسیقی و رعایت احکام جزء لاینفک پرستش تعمیدی هستند. از آنجایی که کلیسای تعمیدی به انطباق با چالش‌های دنیای مدرن به حیات خود ادامه می‌دهد، همچنان تلاش دارد تا تعادلی بین سنت و سبک‌های عبادت معاصر ایجاد نماید و اطمینان حاصل کند که عبادت برای اعضای خود، یک تجربه معنادار و دگرگون‌کننده باقی می‌ماند.
نویسنده: ایمان غزنویان
ویراستار: مژگان دانشور
منابع
https://gbcfamily.com/content.cfm?id=151&blog_id=92
