---

عضویت در کلیسا

عضویت کلیسا یعنی ابلاغ شهروندی پادشاهی مسیح که به ملکوت آسمان اعلان می‌گردد که نشان از عضویت رسمی، نمایندگی او بر زمین و به عبارت دیگر، سفیر پادشاهی آسمان می‌‌باشد. در تعریف دیگر از عضویت کلیسا می‌توان گفت که عضویت کلیسایی یعنی رابطه رسمی میان کلیسا و فرد مسیحی که کلیسای شاگردی او را تایید کرده و رشد روحانی او را نظاره می‌کند تا در زندگی روحانی خود به پری قامت مسیح برسد.
کلیسا افراد را با اقرار ایمان‌شان به خداوندی عیسا و تعمید آب، تایید می‌کند و نظارت بر شاگردی آنان را می‌پذیرد. افراد در روند شاگردی، رسماً به اطاعت از عیسا و پذیرش اقتدار این بدن که توسط شبان کلیسا صورت می‌گیرد، درمی‌آیند. در واقع کلیسا به افراد می‌گوید اعتراف به ایمان و تعمید و شاگردی آنان را قبول کرده و معتبر می‌داند و در حضور دیگر شاهدان (اعضای دیگر کلیسا) گفته آنان را تصدیق کرده و آنان را تحت پوشش مشارکت کلیسا قرار می‌دهد. (دیور، نسخه الکترونیکی، ۵۶- ۵۸)

عضویت کلیسا: تعهد در بدن

عضویت کلیسا زمانی آغاز می‌شود که فرد تعهد خود را به یک بدن یا یک کلیسا اعلام می‌کند. به عبارت دیگر، مسیحی بودن به معنای پیوستن به کلیساست. همان‌طور که بنای یک ساختمان، از آجرها تشکیل می‌گردد یا یک تاک، متشکل از شاخه‌های بسیار است، یک بدن نیز از اعضای مختلف تشکیل می‌گردد. همین امر در عضویت ما در کلیسا نیز وجود دارد؛ مسیح ما را نجات می‌دهد و ما با پذیرش خداوندی او، عضوی از این بدن می‌شویم.
عضویت کلیسایی همچون برگه‌ای نیست که یک بار آن را امضا کرد یا ابراز علاقه به یک مکان خاص نمی‌باشد، بلکه عضویت، ابراز وفاداری و تعهد به بدن مسیح است. عضویت کلیسا ‍‍باید بازتاب یک تعهد زنده باشد؛ زیرا در غیر این صورت، بی‌ارزش و بی‌فایده است. (دیوِر، نسخه الکترونیکی، ۳۰-۳۴)

عضویت کلیسا: مسئولیت‌پذیری

عضویت کلیسا به معنای مسئولیت‌پذیری است که از تعهد و وظیفه‌ای دوطرفه و متقابل می‌آید. این امر در تمام بخش‌های کتاب‌مقدس نیز دیده می‌شود، مانند: یکدیگر را محبت کنید، یکدیگر را تشویق کنید و یکدیگر را خدمت کنید. هنگامی عضویت کلیسا در میان مسیحیان دیده می‌شود که آنها همدیگر را در محبت و مسئولیت‌پذیری متحمل شوند. این تعهد و مسئولیت‌پذیری به کلیسای محلی (شبان و دیگر اعضای کلیسا) عبارت است از مشارکت عبادی در روزهای یکشنبه، مشارکت در دادن هدایا و در سایر خدمات کلیسایی که هر فرد خود را متعهد به انجام آن می‌بیند. (دیوِر، نسخه الکترونیکی، ۳۱-۳۴)

استاندارد عضویت

عضویت کلیسایی با تصدیق کلیسا درباره اعتراف ایمان فرد مسیحی آغاز می‌شود. این همان کاری است که عیسا با پطرس انجام داد. ما از فرد سوال می‌کنیم که عیسا کیست، پسر خدای زنده و آن فرد می‌داند که این عبارت چه مفهومی دارد. به عبارت دیگر، مردم باید مفهوم انجیل را درک کرده و به آن ایمان داشته باشند و بعد به کلیسا ملحق شوند.
پس اگر بخواهیم بگوییم که چه کسانی می‌توانند عضو کلیسا شوند؟ ساده ترین جواب این است، تنها مسیحیان. این به معنای این است که معیار عضویت کلیسا نه بیشتر و نه کمتر از این است. فقط مسیحی بودن فرد، ملاک امر است. همان‌طور که گفته شد، ایمان یک مسیحی می‌تواند شروع عضویت در کلیسا باشد. با این حال، به سه عامل اصلی دیگر می‌توانیم اشاره کنیم که در عضویت کلیسا مهم می‌باشند. (لی من،۲۰۱۳، ۴۴- ۴۵)

• ایمان

همان‌طوری که عنوان شد، عضویت کلیسا با اعتراف به ایمان فرد توسط کلیسا آغاز می‌شود، همانند کاری که عیسا برای پطرس انجام داد. برای اجرای هماهنگ این موضوع، کلیساها اعتقادنامه و اصول ایمان تهیه کردند تا ایمان همه یک دست باشد و همه به اصولی یکسان ایمان داشته باشند.

• توبه

مسیحیت با ایمان آغاز نمی‌شود، بنابراین عضویت کلیسایی هم با ایمان آغاز نمی‌شود. هر دوی اینها با توبه شروع می‌شوند. عیسا می‌فرماید: «ملکوت خدا نزدیک است توبه کنید و به انجیل ایمان آورید» (مرقس ۱: ۱۵). توبه، ثمره قلب شکسته است که این خود الاهیات و ایمان صحیح می‌باشد.

• تعمید

اکنون آنچه که باید برای ملحق شدن شخص به کلیسا رویت شود، ورای نجات شخص که لازمه ملحق شدنش به کلیساست، تعمید می‌باشد. همان‌طوری که در عهد جدید دیده می‌شود، نخستین قدم در راه زندگی مسیحی، همانا تعمید می‌باشد. «به پطرس و سایر رسولان گفتند ای برادران چه کنیم؟ پطرس بدیشان گفت: توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح به جهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روح‌القدس را خواهید یافت» (اعمال ۲: ۳۷-۳۸). هنگامی که پولس به کلیسای روم می‌نویسد بر این اساس که آنها تعمید یافته‌اند (رومیان ۶: ۴)، زمانی که عیسا سفارش شاگردسازی را به رسولان می‌داد، تعمید اولین مورد در این دستور بود (متی ۲۸ :۱۹). تعمید، شخص را نجات نمی‌دهد، اما عیسا می‌خواهد فردی که نجاتش یافته است را در حضور عام به عنوان جزیی از قومش معرفی کند. این بخشی از شهروند شدن در ملکوت خداست. این روش برای به اهتزاز درآوردن پرچم ملکوت خداست. به همین منوال، در این دو هزار سال کلیسا تعمید را جزیی از علامت‌های عضویت کلیسا می‌داند. آیا کتاب‌مقدس می‌فرماید که شخص باید تعمید بگیرد تا به کلیسا ملحق شود؟ خیر، چنین چیزی نمی‌گوید، اما می‌فرمایید: «توبه کنید و تعمید گیرید». (لی من، ۲۰۱۳، ۴۶-۴۹)

نویسنده متن: پگاه فرزانه

قسمت مدیریت بحران و تنبیه کلیسایی: بهرام ناصری

ویراستار: مژگان دانشور
 

---

منابع

مارک دور، محمد ثانوی، نادر پورمند، کلیسای تندرست چیست؟،(انتشارات کانون کتاب مقدس، ۲۰۱۳)

جاناتان لی من، محمد ثانوی، عضویت کلیسا،(انتشارات کانون کتاب‌مقدس، ۲۰۱۳)

مارک دور، احمد و ھنگامه صياد علي‌پور، جلوه‌ھای شكوھمند خداوند: ساختار و پايه كليسا،
(نسخه الکترونیکی، http://www.9marks.org/)

مارک ای. دیوِر، مارگریت ماغن، ۹ نشانۀ یک کلیسای سالم، (مرکز اصلاحات کلیسا،CRC)

جاناتان لی من، محمد ثانوی، نادر پورمند، انضباط کلیسایی،(انتشارات کانون کتاب‌مقدس، ۲۰۱۸)

بروس کارلتون، آموزش کاربردی جهت ایجاد نهضت‌های تاسیس کلیسا (نسخه الکترونیکی)
https://peacepursuit.org