کتاب مقدس محبت را به‌ عنوان یک ویژگی الهی و عمیق‌ترین اصل اخلاقی تعریف می‌کند که در شخصیت خدا ریشه دارد. در اول قرنتیان باب 13 آیات 4 تا 8، محبت به‌ عنوان صبور، مهربان، عاری از حسادت، کینه، و خودخواهی توصیف شده و اشاره می‌شود که محبت هرگز از بین نمی‌رود. چون خدا ذاتاً محبت است (اول یوحنا باب 4 آیه 8)، این صفات نمایانگر شخصیت او هستند. بزرگ‌ترین تجلی محبت خدا در یوحنا باب 3 آیه 16 دیده می‌شود، جایی که خدا پسر یگانه‌اش را فرستاد تا برای گناهان بشر بمیرد و راه نجات و زندگی ابدی را فراهم کند.

محبت خدا نه‌تنها احساسی است، بلکه تصمیمی الهی برای نجات انسان‌ها و برقراری رابطه‌ای ابدی با آن‌هاست. او حتی هنگامی که انسان هنوز گناهکار بود، محبت خود را نشان داد (رومیان باب 5 آیه 8). این محبت الهی همواره در هماهنگی کامل با سایر صفات خدا از جمله عدالت و تقدس او قرار دارد. خدا به ایماندارانی که عیسی مسیح را به‌ عنوان نجات‌دهنده پذیرفته‌اند، قدرت می‌دهد که با کمک روح‌القدس، دیگران را همان‌گونه که او محبت می‌کند، دوست داشته باشند (یوحنا باب 1 آیه 12 و اول یوحنا باب 3 آیات 1 و 23-24). این نشان می‌دهد که محبت الهی نه‌ تنها به ما عطا می‌شود، بلکه از ما می‌خواهد که آن را در زندگی خود عملی کنیم.