خدای فروباشنده به مفهوم خدای یگانه‌ای است که با تمام عظمت و متعال بودن خود، به میان خلقتش می‌آید و با انسان زندگی می‌کند. در کولسیان باب 2 آیه 9 می‌خوانیم که تمام پری الوهیت خدا در عیسی مسیح، به‌صورت جسمانی سکونت یافت. این همان وعده‌ای است که در متی باب 1 آیه 23 داده شده بود: «خدا با ما.» خدای فراباشنده، که شبیه هیچ مخلوقی نیست و در کمال عظمت و غیرقابل‌دسترس بودن است، در پسر خود فروتن شد و به شکل انسان درآمد. همان‌طور که در یوحنا باب 1 آیه 14 آمده، کلمه خدا جسم شد و در میان ما ساکن گشت، و انسان توانست جلال خدا را ببیند.

این عمل فروباشی خدا از سر محبت او به انسان صورت گرفت. گناه انسان فاصله‌ای میان او و خدا ایجاد کرده بود، اما خدا به‌عنوان خالق و پدر مهربان، خود ابتکار عمل را به دست گرفت تا این شکاف را پر کند. خدای فراباشنده، که غیرقابل‌درک بود، به میان مخلوقات خود آمد تا رابطه‌ای نزدیک و شخصی با آن‌ها برقرار کند. این آموزه، هرچند درک آن دشوار است، اما از طریق مطالعه و تعمق در کتاب مقدس و با ایمان پذیرفته می‌شود. همان‌طور که در اول تیموتائوس باب 3 آیه 16 می‌خوانیم، این راز بزرگی است که باید با ایمان و فروتنی پذیرفته شود.