در متی باب 6 آیه 7، عیسی مسیح به دعاهای تکراری و بی‌معنی اشاره می‌کند که توسط بت‌پرستان انجام می‌شد. این نوع دعاها شامل تکرار مداوم کلمات بی‌مفهوم یا وردهایی بود که معنای خاصی نداشتند، با این تصور که تعداد زیاد تکرارها خدا را مجبور به اجابت می‌کند. عیسی مسیح تعلیم می‌دهد که دعا باید از دل باشد و با صداقت و فهم انجام شود، نه با حفظ کلمات و جملات تکراری. خداوند از ما نمی‌خواهد که مانند بت‌پرستان، از کلمات بی‌معنی و بدون احساس استفاده کنیم، بلکه دعای ما باید از قلبی صادق و با درک کامل از آنچه می‌خواهیم باشد. مزمور 51 آیه 6 نیز بر اهمیت صداقت درونی و فهم عمیق در دعا تأکید می‌کند.

این بدان معنا نیست که ما نباید در دعاهای خود پافشاری کنیم یا بارها برای یک موضوع دعا کنیم. عیسی در انجیل لوقا، ممارست در دعا را توصیه می‌کند. اما این ممارست با تکرار بی‌معنی فرق دارد. دعا باید یک گفت‌وگوی زنده و واقعی با خدا باشد، نه مانند لیستی که از خدا می‌خواهیم برآورده کند. خداوند مانند علاءالدین یا غول چراغ جادو نیست که صرفاً آرزوهای ما را برآورده کند. بلکه دعا وسیله‌ای برای ارتباط صادقانه و صمیمانه با خداست، جایی که قلب ما باز می‌شود و حضور او را جستجو می‌کنیم. بنابراین، بیایید دعا کنیم که دعای ما از روی عشق، صداقت و ارتباط قلبی باشد.