تفکر اشتباه اول درباره تثلیث «پایین‌مرتبه‌انگاری» یا «زیردست‌باوری» است که می‌گوید پدر در بالاترین مرتبه الهی قرار دارد، در حالی که پسر و روح‌القدس در رتبه‌های پایین‌تر هستند و به همان اندازه خدا نیستند. این عقیده، الوهیت کامل پسر و روح‌القدس را انکار می‌کند و آن‌ها را مخلوقات پدر می‌داند. این خطای الهیاتی در قرن دوم آغاز شد و در قرن چهارم با بدعت آریانیسم به اوج خود رسید.

آریوس، کشیش اهل اسکندریه، معتقد بود که پسر (لوگوس) مخلوق خداست و جهان را به دستور او آفریده است. او می‌گفت پسر از ازل وجود نداشته و تنها مخلوقی است که در میان انسان و خدا قرار دارد. آریوس بر این باور بود که پسر خدا نیست، بلکه مقامی برتر از انسان دارد اما پایین‌تر از خداست. این عقاید آموزه تثلیث را رد می‌کند، زیرا در تثلیث هر سه شخص (پدر، پسر، و روح‌القدس) همذات و برابرند و هیچ‌کدام پایین‌تر یا برتر از دیگری نیستند.

عقاید آریوس در شورای نیقیه سال 325 محکوم و بدعت شناخته شد، اما این تفکر به‌طور کامل از بین نرفت و در دوره‌های بعد، فرقه‌هایی مانند شاهدان یهوه با عقاید مشابه به آن بازگشتند. این دسته از عقاید، چه در قالب آریانیسم و چه در شکل‌های دیگر، با آموزه تثلیث تضاد دارد و از سوی کلیسا رد شده است.