سَبَّت چیست؟ چرا یهودیان در روز سبَّت کار نمی کنند؟
سبت واژه‌ای عبری به معنای استراحت است و ریشه آن به کتاب پیدایش باب ۲ آیات ۱ تا ۴ بازمی‌گردد، جایی که خداوند پس از آفرینش جهان در روز هفتم آرام گرفت و این روز را مقدس اعلام کرد. بعدها، در خروج باب ۲۰ آیات ۸ تا ۱، خداوند در فرمان چهارم ده فرمان، روز سبت را به قوم اسرائیل اعلام کرد و آنها موظف شدند این روز را به خداوند اختصاص دهند. روز سبت برای یهودیان از غروب جمعه آغاز و تا غروب شنبه ادامه دارد. این روز، زمانی برای استراحت جسمی، روحی و انجام عبادت و پرستش خداوند بود.

سبت در مسیحیت
با ظهور عیسی مسیح و به‌ویژه قیام او در روز یکشنبه، رسولان این روز را به عنوان “روز خداوند” برگزیدند. در رومیان باب ۱۴ آیات ۵ و ۶ و کولسیان باب ۲ آیه ۱۶، مسیحیان در انتخاب روز سبت آزاد گذاشته شده‌اند. از همان دوران اولیه مسیحیت، یکشنبه به دلیل قیام مسیح، به‌طور سنتی روز عبادت و استراحت مسیحیان شد. امروزه نیز مسیحیان معمولاً یکشنبه را به عنوان روز خداوند نگه می‌دارند، اگرچه در برخی کشورها ممکن است این روز متفاوت باشد، مانند جمعه در کشورهای اسلامی. هدف اصلی سبت در مسیحیت، استراحت و اختصاص زمانی برای خداوند است، بدون محدودیت به روز خاص.