«ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد. ملکوت تو بیایـد. اراده تو چنانکه در آسمان است، بر زمین نیز کرده شود. نان کفاف ما را امروز به ما بده. و قرض‌‌‌های ما را ببخش چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور، بلکه از شریر ما را رهایی ده. زیرا ملکوت و قوّت و جلال تا ابدالآباد از آن تو است، آمین.» 

انجیل متی باب 6 آیات 9 تا 13

ازترجمه: مژده

دعای ربانی، دعایی است که عیسی مسیح به شاگردانش به عنوان یک الگوی آموزش داد و در انجیل متی فصل ۶ و لوقا فصل ۱۱ آمده است. این دعا برای تکرار لغوی، بلکه برای ارائه درخواستی جهت دعا کردن است. عیسی تاکید می‌کند که دعا نباید نمایشی و از روی ریا باشد. خدا به نیت قلب ما بیشتر اهمیت می دهد تا به کلماتی که بر زبان می آورند. بنابراین، دعای ربانی به عنوان نمونه‌ای از دعای مطرح می‌شود که شامل ستایش خدا، درخواست برای نیاز به خواسته او، و درخواست برای نیازهای روزمره و بخشش است. این الگو به ما نشان می‌دهد که دعا چگونه باید قلب و معنا شود

در دعای ربانی، فرازهایی مانند «ای پدر ما که در آسمانی» و «نام تو مقدس باد» هستند، به ما یادآوری می‌کنند که خدا را ستایش کرده و او را برای آنچه که بستاییم است. بخش‌های دیگری از دعا، مانند «ملکوت تو بیاید، اراده است که در آسمان بر هم خواهد شد»، به زمین پذیرش اراده خدا و دوری از خواسته‌های شخصی مهم است. همچنین این دعا از ما می‌خواهد که نیازهای روزانه خود را از خدا بخواهم، طلب بخشش کنیم و دیگران را نیز ببخشیم. بنابراین، این دعا به ما اصول یک گفتگوی صمیمانه با خدا را نشان می دهد و هدف آن ایجاد ارتباط واقعی با خداست، نه فقط تکرار یک فرمول حفظ شده است.