خیمه عبادت و تخت رحمت در عهد عتیق و ارتباط آن با عهد جدید

خیمه عبادت یک چادر قابل حمل بود که قوم اسرائیل در دوران سرگردانی در بیابان از آن به‌عنوان جایگاه عبادت استفاده می‌کردند. این خیمه دو بخش داشت: قدس و قدس الاقداس. در قدس الاقداس، صندوق عهد قرار داشت که درون آن لوح‌های ده فرمان، عصای هارون، و ظرف منا بود. سرپوش صندوق، به نام تخت رحمت، مکانی بود که خداوند در ابری میان دو مجسمه کروبی ظاهر می‌شد. در روز کفاره، کاهن اعظم خون قربانی را روی تخت رحمت می‌پاشید تا گناهان خود و قوم اسرائیل را کفاره کند. تخت رحمت، نمادی از محل فیض و بخشش خدا برای انسان گناهکار بود.

در عهد جدید، مفهوم تخت رحمت در شخص عیسی مسیح تحقق یافت. او هم قربانی کامل گناهان و هم کاهن اعظم است که خون خود را برای کفاره گناهان انسان‌ها ارائه داد (عبرانیان ۹:۱۱-۱۲). برخلاف عهد عتیق که این مراسم سالانه تکرار می‌شد، عیسی این کار را یک بار برای همیشه انجام داد. بنابراین، در عهد جدید نیازی به تخت رحمت فیزیکی نیست، زیرا عیسی مسیح با قربانی خود فیض و بخشش خدا را برای همیشه فراهم کرد. این بخشش شامل کسانی است که به او ایمان بیاورند (رومیان ۳:۲۴). ایمان به عیسی مسیح، تنها راه نجات از مرگ ابدی و دریافت رحمت خدا است.