تثلیث وجودی (ذاتی) و تثلیث کارکردی به نظم در روابط و اعمال اشخاص تثلیث اشاره دارند. در تثلیث وجودی، روابط درونی اشخاص تثلیث توضیح داده می‌شود: پدر، مولود نمی‌شود و علت وجود پسر و روح‌القدس است؛ پسر از ازل مولود پدر است؛ و روح‌القدس از پدر و پسر صادر می‌شود. این روابط نشان‌دهنده ترتیب در تثلیث هستند، اما نه به معنای برتری، بلکه به معنای نظم ذاتی در خدای واحد. تمام اشخاص تثلیث برابرند و از کل ذات الهی برخوردارند.

در تثلیث کارکردی، این ترتیب در روابط اشخاص تثلیث در اعمال الهی منعکس می‌شود. همه اعمال خدا از پدر آغاز می‌شوند، توسط پسر انجام می‌شوند و با قدرت روح‌القدس تکمیل می‌شوند. برای مثال، در آفرینش، پدر منبع اصلی است، پسر واسطه است و روح‌القدس حیات می‌بخشد. این الگو در تمامی اعمال الهی، از خلقت تا نجات، مشاهده می‌شود. این نظم، تجلی همان یگانگی و سکونت درهم اشخاص تثلیث است، که به‌وضوح در کتاب مقدس قابل مشاهده است.

«تثلیث وجودی» می‌گوید که: پدر از پسر مولود نشده. او پدرِ پسر است و پسرْ از ازل از او مولود شده است. پس پسر مولودِ ازلی پدر است و بالعکس درست نیست. در ضمن فقط پسر مولود پدر است و نمی‌توانیم بگوئیم روح‌القدس مولود پدر است. روح‌القدس از پدر و از پسر صادر می‌شود و روح خدا است. پدر، از طریق پسر روح‌القدس را می‌فرستد. برعکس این موضوع صادق نیست. یعنی روح‌القدس نمی‌تواند پدر یا پسر را بفرستد. پدر می‌تواند از طریق پسر و روح‌القدس… (ادامه را در ویدئو مشاهده کنید.)