روح‌القدس در کتاب مقدس به‌عنوان خدا معرفی شده و در الوهیت با پدر و پسر برابر است. در متی باب 28 آیه 19، نام او در کنار پدر و پسر در تعمید آورده می‌شود، نشان‌دهنده جایگاه الهی اوست. نام‌های خدا برای روح‌القدس به کار رفته است، مانند اشعیا باب 6 آیات 8 و 9 که در اعمال رسولان باب 28 آیات 25 تا 27 به روح‌القدس نسبت داده می‌شود. صفات الهی نیز به او تعلق دارد؛ او ازلی و ابدی است (عبرانیان باب 9 آیه 14)، همه‌جا حاضر است (مزمور 139 آیات 7 تا 10) و دانای مطلق (اول قرنتیان باب 2 آیه 10). اعمالی که مختص خداست، از جمله آفرینش (ایوب باب 33 آیه 4) و الهام کلام مقدس (دوم تیموتائوس باب 3 آیه 16)، به روح‌القدس نسبت داده شده‌اند.

همچنین، پرستش و ستایشی که فقط مختص خداست، به روح‌القدس تعلق دارد، مانند ذکر نام او در کنار پدر و پسر در دوم قرنتیان باب 13 آیه 14. این شواهد کتاب مقدسی نشان می‌دهند که روح‌القدس خداست و نه مخلوقی در حد فرشتگان. به همین دلیل، شورای کنستانتینوپل اول (قسطنطنیه اول) در سال 381 میلادی، عقیده ماکدونیوس مبنی بر مخلوق بودن روح‌القدس را بدعت اعلام کرد. اکنون می‌دانیم که پدر، پسر، و روح‌القدس هر سه خدا هستند و در جلسات آینده به بررسی وحدت این سه شخص در ذات الهی خواهیم پرداخت.