قائم به ذات بودن خدا به این معناست که وجود خدا به هیچ علت خارجی وابسته نیست. برخلاف مخلوقات که برای وجود داشتن به یک علت نیاز دارند، خدا از ازل به ذات خود وجود داشته و نیازی به هیچ علت خارجی نداشته است. در خروج باب 3 آیه 14، خدا خود را به موسی این‌گونه معرفی می‌کند: «من هستم آنکه هستم.» این عبارت نشان‌دهنده ذات مستقل و بی‌نیاز خداست. خدا علت وجود خود نیست، بلکه وجود او بر اساس ذات اوست، و این ویژگی به‌هیچ‌وجه تحت اراده یا تصمیمی نبوده، بلکه از طبیعت الهی او سرچشمه می‌گیرد.

این ویژگی فقط به خدا محدود نمی‌شود، بلکه عیسی مسیح نیز در یوحنا باب 8 آیه 58 خود را «من هستم» معرفی می‌کند، همان عبارتی که خدا در خروج استفاده کرد. همچنین در اشعیا باب 41 آیه 4، خدا خود را ازلی و ابدی معرفی می‌کند، که نشان‌دهنده این است که قائم به ذات بودن خدا مستلزم ازلی بودن اوست. این مفاهیم ما را به درک عمیق‌تری از تثلیث هدایت می‌کند و نشان می‌دهد که خدا به ذات خود وجود دارد، بی‌نیاز و مستقل از هر چیزی خارج از خود.