فراباشندگی خدا به معنای تفاوت و برتری مطلق خدا نسبت به مخلوقاتش است. خدا در کتاب مقدس به عنوان متعال توصیف شده است، به این معنا که او بی‌نهایت بالاتر، متفاوت و مستقل از خلقت خود است. خدا تحت تأثیر خلقتش قرار نمی‌گیرد و هیچ شباهتی به آن ندارد. این ویژگی در آیات متعددی از کتاب مقدس تأکید شده است، از جمله در اشعیا باب 33 آیه 5 و اشعیا باب 46 آیه 5، که خدا می‌گوید: «من شبیه هیچکس نیستم.» همچنین در اعمال رسولان باب 7 آیه 48 بیان شده که خدا در معابد ساخته‌شده به دست انسان سکونت نمی‌کند، نشان‌دهنده فراباشندگی اوست.

در مسیحیت، برخلاف برخی ادیان دیگر، خدا علاوه بر فراباشندگی، فروباشنده نیز هست؛ یعنی او در عین برتری و جدایی از خلقت، با آن ارتباط برقرار می‌کند و خود را به انسان آشکار می‌سازد. در جلسات آینده، به بررسی مفهوم فروباشندگی و دیگر مفاهیم مرتبط با تثلیث خواهیم پرداخت تا درک بهتری از این آموزه اساسی داشته باشیم.