خدا در صفات و ذات خود فراتر از توان درک محدود انسان است. همان‌طور که در اشعیا باب 55 آیات 8 و 9 آمده، اندیشه‌ها و راه‌های خدا بسیار بالاتر از آن است که انسان بتواند آن‌ها را بفهمد. ما فقط می‌توانیم صفاتی را که شباهتی با تجربیات انسانی دارند، تا حدودی درک کنیم، مانند محبت، عدالت، یا بی‌گناهی؛ اما این صفات در خدا به کمال مطلق می‌رسند که فراتر از فهم ماست.

سؤالاتی مانند «چگونه خدا همه‌جا حاضر است؟» یا «چگونه می‌تواند هم‌زمان عادل مطلق و محبت مطلق باشد؟» پاسخ قطعی ندارند. خدا ازلی و ابدی است، زمان را به‌طور کامل درک می‌کند، و تغییرناپذیر است؛ اما این مفاهیم برای ذهن محدود ما غیرقابل تصور هستند. آنچه می‌توانیم بدانیم، از طریق مکاشفه خدا در کلامش است؛ همان‌گونه که در جامعه باب 8 آیه 17 تأکید شده که انسان قادر به فهم تمامی کارهای خدا نیست.

به همین دلیل، هنگام بررسی آموزه تثلیث که وحدت و تمایز سه شخص خدا را توضیح می‌دهد، نباید انتظار درک کامل داشته باشیم. تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم، اعتماد به مکاشفه خداوند در کتاب مقدس و پذیرش آن در چارچوبی است که او به ما نشان داده است.