گاهی در متون الهیاتی یا موعظه‌ها به کلمه «تئوفانی» برمی‌خورید. تئوفانی به معنای ظهور و تجلی الوهیت است، یعنی آشکار شدن خدا به گونه‌ای که برای انسان قابل درک باشد و بتوان آن را با حواس انسانی تجربه کرد. این ظهور ممکن است به شکل انسان، آتش، ابر یا پدیده‌های دیگر باشد. در کتاب مقدس، نمونه‌های متعددی از تئوفانی وجود دارد؛ برای مثال در پیدایش باب 18 آیات 1 تا 33 خدا به شکل سه مرد بر ابراهیم ظاهر شد. همچنین در پیدایش باب 32 آیات 22 تا 30، یعقوب با کسی کشتی گرفت که بعدها به عنوان خدا شناخته شد. یکی از مشهورترین تئوفانی‌ها بر موسی در خروج باب 3 آیه 2 به بعد رخ داد، جایی که خدا در بوته‌ای سوزان ظاهر شد. این نمونه‌ها نشان‌دهنده تنوع راه‌های ظهور خدا در عهد عتیق هستند.

اما یک نکته مهم وجود دارد: ظهور خدا در عهد جدید با ظهور او در عهد عتیق متفاوت است. عبرانیان باب 1 آیه 1 و 2 توضیح می‌دهد که خدا در گذشته به روش‌های مختلف با انبیا سخن گفت، اما در این روزهای آخر به واسطه پسرش، عیسی مسیح، با ما صحبت کرده است. این نشان‌دهنده یک تغییر بنیادین در ارتباط خدا با بشر است. در عیسی مسیح، خدا به شکلی کامل و قابل درک برای همه انسان‌ها ظاهر شد؛ او جسم انسانی به خود گرفت و به میان ما آمد. این تجلی خدا نه‌تنها نشانه‌ای از محبت بی‌کران اوست، بلکه راهی است برای شناخت بهتر خدا و ایمان به او برای دریافت نجات ابدی. تئوفانی در عیسی مسیح به اوج خود رسید، زیرا او خدای کامل و انسان کامل است که برای همه ما قابل درک است.