کتاب مقدس توضیح می‌دهد که تمام انسان‌ها مخلوقات خدا هستند و خدا همه را دوست دارد، اما فقط کسانی که به عیسی مسیح ایمان می‌آورند، فرزندان خدا محسوب می‌شوند. در یوحنا باب 1 آیه 12، به صراحت گفته شده که ایمان به عیسی، شرط فرزندخواندگی در خانواده خداست. قبل از ایمان آوردن، انسان‌ها زیر غضب خدا قرار دارند و از او جدا هستند، همان‌طور که در رساله افسسیان باب 2 آیه 3 ذکر شده است. تولد طبیعی انسان‌ها به معنی فرزند خدا بودن نیست؛ بلکه پذیرش نجات از طریق عیسی مسیح است که ما را وارد خانواده الهی می‌کند و جایگاه فرزندی خدا را به ما می‌دهد.

فرزند خدا بودن با بنده خدا بودن تفاوت دارد؛ فرزندان وارث پدر هستند و در خانواده خدا سهم دارند، در حالی که بندگان چنین جایگاهی ندارند. کتاب مقدس در رومیان باب 8 آیه‌های 14 تا 17 این نکته را توضیح می‌دهد و تأکید دارد که نجات از طریق ایمان به مسیح، ما را از بندگی به فرزندی منتقل می‌کند. این تصمیم به عهده هر فرد است که آیا می‌خواهد با ایمان به پسر خدا، فرزند خدا شود یا نه. پذیرش این رابطه، گامی اساسی برای ورود به ملکوت خدا و بهره‌مندی از فیض الهی است.