کتاب مقدس در عهد قدیم، به‌ویژه در لاویان باب 19 آیه 28، به‌طور خاص خالکوبی را منع می‌کند، اما این قوانین بخشی از شریعت موسی بودند که برای مسیحیان الزامی نیستند. در عهد جدید دستوری صریح درباره خالکوبی یا سوراخ کردن بدن وجود ندارد، اما اصولی ارائه می‌شود که به مسیحیان کمک می‌کند تصمیمی خداپسندانه بگیرند. برای مثال، در رساله پطرس باب 3 آیات 3-4 تأکید شده که زیبایی واقعی در درون و شخصیت افراد است، نه در ظاهرشان. بنابراین، مسیحیان باید از اقداماتی که با هدف جلب‌توجه ظاهری انجام می‌شود، پرهیز کنند و تمرکز خود را بر زیبایی باطنی بگذارند.

علاوه بر این، کتاب مقدس تأکید دارد که بدن مسیحیان مسکن روح‌القدس است و به خدا تعلق دارد (اول قرنتیان باب 6 آیه‌های 19-20). این اصل نشان می‌دهد که باید در استفاده از بدن خود هوشیار باشیم و اعمالی انجام دهیم که با جلال خدا هماهنگ باشد. اگر فردی نسبت به خالکوبی یا پیرسینگ تردید دارد، بهتر است از انجام آن خودداری کند، زیرا کتاب مقدس می‌گوید “هرچه از ایمان نیست، گناه است” (رومیان باب 14 آیه 23). مسیحیان باید از خود بپرسند که آیا این عمل برای جلال خداست و آیا می‌توانند با وجدانی راحت آن را به خداوند تقدیم کنند. در نهایت، انتخابی که از روی ایمان و برای خشنودی خدا باشد، تصمیم درست‌تری خواهد بود.