کتاب مقدس در یوحنا باب ۱ آیه ۱۸ می‌گوید که “هیچ‌کس هرگز خدا را ندیده است،” اما عیسی مسیح، پسر یگانه خدا، او را به ما معرفی کرده است. در خروج باب ۳۳ آیه ۲۰ نیز خداوند به موسی می‌گوید که هیچ انسانی نمی‌تواند او را ببیند و زنده بماند. با این حال، در خروج آیات ۱۹ تا ۲۳، توصیف شده که موسی با خدا “رو در رو” سخن می‌گوید. این بیان به‌طور تلویحی نشان‌دهنده نزدیکی و صمیمیت رابطه موسی با خداست و به این معنا نیست که موسی خدا را با تمام جلال و عظمتش دیده باشد. در حقیقت، عبارات مشابه دیگری نیز در کتاب مقدس آمده‌اند که به نوعی دیدن خدا اشاره دارند، اما این دیدارها همیشه در قالبی محدود و قابل تحمل برای انسان بوده‌اند؛ مانند زمانی که یعقوب خدا را به‌صورت یک فرشته در پیدایش باب ۳۲ آیه ۳۰ مشاهده کرد یا وقتی که والدین سامسون خدا را به شکل فرشته دیدند (داوران باب ۱۳ آیه ۲۲).

عیسی مسیح اما متفاوت است؛ او نه‌تنها خدا را دیده، بلکه خود نمایانگر ذات الهی بر روی زمین بوده است (یوحنا ۱:۱ و ۱۴). در واقع، دیدن عیسی معادل دیدن خداوند است، زیرا او خدا را در جسم بشری آشکار می‌سازد. هرچند مردم خدا را در قالب‌ها و رویاها مشاهده کرده‌اند، اما هیچ‌کس تاکنون خدا را در تمام جلال و قدوسیت مطلقش ندیده است. دلیل این امر این است که انسان به خاطر گناه از کمال الهی جدا شده، و مشاهده کامل جلال خدا برای او غیرقابل تحمل است. بنابراین، خداوند برای محافظت از انسان، خود را در شکل‌هایی محدود و قابل درک به انسان نشان می‌دهد تا او قادر به درک و تحمل این حضور باشد، اما این تجلی با دیدار کامل و مطلق از جلال خدا متفاوت است.